کد مطلب:41697 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:137
پیامبر خدا(ص) از من خواست تا به كار غسل و تجهیز او پردازم و خود، او را در كفن پیچید و حنوطش داد. سپس فرمود: علی! تو پیكر كودك را برگیر، و به جانبت قبرستان ببر. جنازه را (همراه عده ای) به گورستان بقیع آوردم. حضرت، بر او نماز گزارد. سپس نزدیك قبر آمد و به من فرمود تا درون ور شوم. من در گودال قبر بودم و حضرت پیكر طفل را به دستم داد. در همین حال كه جنازه كودكش را به قبر سرازیر می كرد، (گویا طوفانی از مهر و شفقت در دلش بر پا گشت) سرشك اشك از دیدگان مباركش باریدن گرفت. از گریه او مسلمانان هم به گریه افتادند، زن و مرد می گریستند. (عجیب بود كه) صدای مردها بر زنها غلبه داشت. لحظاتی به همین منوال گذشت و مردم همچنان می گریستند تا اینكه حضرت از گریستن باز ایستاد و از مردم نیز خواست تا ساكت شوند. سپس خطاب به كودكش فرمود: هر چند دیدگان اشك بار است دل از فراغت [صفحه 131] می سوزد اما هرگز سخنی كه موجب خشم و غضب پروردگار گردد، نخواهیم گفت (ای ابراهیم) ما، در سوگ تو نشسته ایم و از فقدان تا بسی اندوه بر دل داریم. 2- (سپس رسول گرامی متوجه شد كه یك برداشت غلط از رفتار او در اذهان حاضران پدید آمده است و این برداشت از آنجا ناشی شده بود كه حضرت در مراسم خاكسپاری فرزندش، آداب مربوط به قبر و گشودن بندهای كفن و چیدن احد را به علی واگذار می نماید و خود شخصاً در این كارها شركت نمی جوید)... تصور مردم چنین بود كه انجام دادن این امور، لابد برای پدر فرزند مرده، حرام است و گرنه دلیلی نداشت كه پیغمبر انجام دادن این امور را از دیگری بخواهد. پیغمبر خدا همانجا برای از میان برداشتن این توهم فرمود: ای مردم بر شما حرام نیست كه در قبور فرزندانتان داخل شوید، این كار منع نشده است، بلكه نگرانی من از این جهت است كه پدر، به هنگام گشودن بندهای كفن و مواجه شدن با چهره فرزند، او وسوسه شیطان در امان نباشد. بیم آن دارم كه مبادا به جزع افتد و اجرش ضایع گردد. 1- عن علی قال: لما مات ابراهیم بن رسول الله (ص) امرنی فغسلته و كفنه رسول الله (ص) و حمطه و قال لی: احمله یا علی! فحملته حتی جئت به الی البقیع. فصلی علیه، ثم اتی القبر فقال لی: انزل یا علی! فنزلت و دلاه علی رسول الله (ص) فلما راه منصبا بكی فبكی المسلمون لبكائه حتی ارتفعت اصوات الرجال علی اصوات النسا فنهاهم رسول الله (ص) اشد النهی و قال: تدمع العین و یحزن القلب و لانقول ما یسخط الرب و انا بك لمصابون و انا علیك لمحزونون.)[2] . 2-. .. فقال الناس: انه لاینبغی لاحد ان ینزل فی قبر ولده اذ لم یفعل رسول الله (ص) فقال لهم رسول الله (ص): یا ایها الناس انه لیس علیكم بحرام ان تنزلوا فی قبور اولادكم و [صفحه 132] لكنی لست آمن اذا حل احدكم الكفن عن ولده ان یلعب به الشیطان فیدخله عند ذلك من الجزع ما یحبط اجره....[3] . [صفحه 133]
1- ابراهیم كودك شیرخوار رسول خدا(ص) (در حالی كه بیش از هیجده ماه نداشت)[1] به درود زندگی گفت و پدر را در عزای خود به سوگ نشاند.
صفحه 131، 132، 133.